O meu garaxe necesita un enchufe 
A lexislación facilita a reforma de aparcadoiros para o vehículo eléctrico, pero o descoñecemento é unha barreira A pesar de que seguen sendo máis caros que os de motor térmico, o 43% dos españois compraría un coche eléctrico, unha cifra que chega ao 95% en Madrid, segundo un recente estudo patrocinado pola aseguradora Direct Seguros. Pero a moitos potenciais compradores, ademais do prezo, bótalles para atrás un factor: a falta de sitios onde enchufarlos, e, sobre todo, enchufarlos toda a noite. "A principal fonte de enerxía é a chamada recarga vinculada, é dicir, a que se fai no fogar", explica Arturo Pérez de Lucía, da Asociación Empresarial para o Desenvolvemento e Impulso do Vehículo Eléctrico ( AEDIVE). "É cando o vehículo permanece máis tempo parado, e ademais pode aproveitar os sinais
de prezo nocturno do sistema eléctrico". Pero nas cidades españolas apárcase moito máis na rúa que noutras urbes do continente. Segundo o portal Idealista, só una de cada tres vivendas en España ten praza de parking propia, unha cifra que se reduce ao 15% en cidades como Barcelona.

A primeira pregunta que se fai o que ten a sorte de ter praza é: que enchufe instalar? Hai distintas opcións de conector, dependendo de se o coche é eléctrico puro ou híbrido enchufable. "Por unha banda, están os enchufes monofásicos, os que se poden usar para a neveira ou o microondas", explica Luís Cejalbo, da valenciana Lugenergy, unha das compañías que empezan a xurdir para abastecer o mercado de conexións eléctricas en garaxes. "Eses son suficientes para os vehículos híbridos. Pero para os puramente eléctricos fai falta utilizar conectores especiais trifásicos que permiten unha carga máis rápida". Á hora de deseñar unha instalación hai que lembrar que non existe un único estándar para os enchufes: en España pódense atopar tanto o europeo, o chamado tipo 2 ou Mennekes —polo nome do seu primeiro fabricante—, como o americano, o chamado tipo 1. Segundo Pérez de Lucía, na maioría dos casos comprar un vehículo eléctrico non implica ter que cambiar a potencia de electricidade contratada. "Case todos os puntos son de intensidade variable: están deseñados para funcionar pola noite, cando a maior parte dos electrodomésticos están apagados", sinala. "Se un quere enchufar polo día, axústao desde o móbil".

As cousas complícanse cando o garaxe é compartido. En 2013, dentro dunha batería de medidas para fomentar a rehabilitación das vivendas, modificouse a Lei de Propiedade Horizontal para permitir aos propietarios de prazas de garaxe instalar un punto de carga simplemente avisando con antelación á comunidade de propietarios. "A normativa de construción dáche varias posibilidades de instalación", explica Cejalbo. "O máis utilizado permite derivar ata o enchufe desde as bornas do propio contador". Iso si, o que decida instalarse un enchufe no garaxe ha de facerse cargo de todos os gastos. "O problema é que isto é moi novo e tanto o presidente como o administrador da comunidade de propietarios non o adoitan saber", explica Cejalbo. "Hai xente que ten unha praza de garaxe en propiedade nun edificio pero que non vive nel; cando pide un novo contador para a súa praza hai comunidades que se negaron".

Un plan para todos "Unha vez o propietario comunicou a súa intención, ten o dereito de facelo á súa costa e cargo", confirman do Colexio Profesional de Administradores de Leiras de Madrid. "Nós aconsellamos que a comunidade de propietarios encargue un proxecto describindo todos os aspectos que afecten o elemento comunitario: onde van instalarse os contadores, como se vai a tender o cableado ata o punto de recarga, onde se van a instalar os enchufes, etcétera. Este proxecto logo sométese a xunta xeral, e, como ten consideración de instalación necesaria, pode aprobarse por maioría simple e vincula a todos os
propietarios ao pago. Incluídos os disidentes". Para Cejalbo, o descoñecemento da tecnoloxía segue sendo un problema. "Chegounos un caso dunha persoa que quería instalarse un enchufe na praza e un veciño que non quería porque dicía que era perigoso, que había filtracións de auga", lembra. "Ía polas mañás e atopábase un charco na súa praza —só na súa praza— e as paredes secas. Máis tarde decataríase que era o veciño, que tiraba cubos de auga".